In Amsterdam was mijn onderzoek door de expeditieverslagen en manifesten van de Verenigde Oostindische Compagnie verhelderend. Het is fascinerend dat al deze verslagen nog steeds bewaard zijn gebleven. 'Sartyre' lijkt een spelfout te zijn geweest van 'Satyre', en er waren anderen van zijn expeditie die blijkbaar zijn teruggekeerd. Een van hen droeg mijn familienaam. Is dit toeval of een echte afstamming? Het is onmogelijk te zeggen; het is een veelvoorkomende naam. Een curiositeit voor een andere keer.

Ik werd doorverwezen naar een museum vlakbij de haven dat veel voorwerpen uit de Nederlandse Gouden Eeuw van ontdekkingsreizen verzamelde. Mij werd verteld dat ze stukken van Satyres expeditie hadden. De conservator daar herkende de naam en verwees me naar een kamer aan de achterkant. Terwijl we liepen, begon ik een bekend ritme te horen. Het patroon van mijn opnames. Het was iets waar ik op was afgestemd, zoals een radio. We kwamen bij één artefact, waarvan de conservator bevestigde dat het het artefact was waar ik naar op zoek was.

Ik vroeg de conservator hoe ze eraan waren gekomen. Hij zei dat het 30 jaar geleden was, toen hij nog een jongeman was. Het was zeldzaam om in die jaren, tijdens het hoogtepunt van de oorlog en de chaos in de stad, nieuwe donaties te ontvangen. Hij zei dat het bijzonder leek, en daar ben ik het mee eens.

Het geluid in mijn hoofd was nog nooit zo helder geweest, en plotseling wist ik hoe de puzzelstukjes in elkaar pasten. Ik moest zo snel mogelijk naar huis.